dag 16 & 17
Door: Team africare
Blijf op de hoogte en volg Africare
19 Februari 2014 | Marokko, Tarfaya
Team africare dag 16 & 17, 18 & 19 februari
’s Ochtends ondanks de rustdag toch redelijk vroeg uit de veren. Vandaag zouden we een autovakschool gaan bezoeken. We hadden tot nu toe vrij weinig van de bewoonde wereld van Mauritanië gezien dus we waren erg nieuwsgierig hoe de dorpen en steden eruit zouden zien. Tot nu toe hadden we alleen de blokhutten en de tenten langs de weg gezien. In Konvooi weer en onder begeleiding van het leger, op naar de stad! Eigenlijk weet niemand de naam van de stad waar we geweest waren. Op de Iphone is er ook maar één plaats te vinden in Mauritanië en dat is de hoofdstad.
Na 80 km rijden kwamen we aan in de stad. Het zag er allemaal heel erg arm uit en iedereen keek verbaasd op toen wij langs kwamen rijden. We reden met 19 auto’s en voor en achter begeleiding van het leger. Grote Jeeps, busjes, brandweerbussen bijna allemaal vol met stikkers geplakt, dat valt wel op.. Maar goed, eenmaal aangekomen bij de autovakschool werden we daar met open armen ontvangen. Onze legerbegeleiding bleef voor de school wachten en wij kregen een rondleiding door alle lokalen van de school. Als we eerlijk zijn begon het na 5 lokalen wel een heel klein beetje te vervelen maar het was voor ons erg bijzonder hoe de mensen ons daar ontvingen. Iedereen wil je een hand schudden, met je op de foto of eventjes aan je zitten. De mannen hadden dit wel een stuk minder dan de vrouwen. De vrouwen werden om de 5 seconden eventjes op de schouders getikt voor een leuke foto met de lokale boys. De normaal gesproken blanke vrouwen bij ons in het team hebben daar toch zeker een uur als een tomaat rond gelopen. Zoveel aandacht van al die mannen, daar ga je wel een beetje van blozen. Al met al, een leuke middag en erg bijzonder om te zien hoe ze daar les krijgen. Ze zitten in schoolbanken die op hetzelfde schoolterrein gemaakt worden. Autotechniek, Loodgieters, Meubelmakers allemaal in één.
Na het bezoek aan de school hebben we nog een hapje gegeten en zijn we terug naar het verblijf gegaan. Even acclimatiseren en een hapje eten om ons vervolgens klaar te maken voor het feest ’s avonds. Na het eten kwam Jan Huizinga met het briljante plan om met de Jeeps (4x4) door het dorpje verderop heen te crossen. Dit is een Sahara dorp wat vooral uit zand en hier en daar een huis (Huizen zijn nog steeds hutjes of een klein vierkant van steen met een dak). Sven en Mathijs op het dak bij team Patrol, Zenzel bij Jelmer en Raymond op het dak, en ik achterop de truck bij team Pick-up. Let the party begin! Woehoee. Racen door het dorp, door het zand, kinderen die met je mee rennen naast de auto. Wat een geweldige ervaring. Er zijn heel veel gave filmpjes van gemaakt door ons en andere teams. Er werden pennen uitgedeeld en andere presentjes. Achteraf is het best bizar dat ze daar ontzettend gelukkig worden van een pen. Ze kregen met elkaar ruzie voor wie de pen nou eigenlijk was. Ze hielpen ons wel overal mee. Wat ik daar mee bedoel is wanneer er iemand vast kwam te zitten in het zand er ongeveer 20 kinderen achter de auto stonden om de auto te duwen.
Eenmaal terug gekomen bij het verblijf en 10 kilo zwaarder van al het zand wat in je schoenen had gekregen, konden we ons eindelijk klaar maken voor het feest. Onze mooiste kleren aangetrokken die we al 3 dagen aan hadden, tandjes gepoetst, haartjes met zand een beetje de goede kant op geborsteld, ik zeg; ready to party!
We waren een beetje aan de vroege kant maar er was genoeg water en cola voor heel Mauritanië. Na een tijdje werd het drukker en drukker en kwamen er vrouwen mooi verkleed in een gewaad met allemaal kleuren. Een paar jongens uit de andere groepen hadden wat traditionele kleding op de kop getikt in Marokko en paste hier mooi in het plaatje wat de Mauritaanse mannen droegen. Na wat traditionele danspasjes kwamen ook de vrouwen van Go for Africa verkleed in gewaad binnen. Zag er allemaal heel leuk uit maar die moesten ook mee dansen! In het begin wat ongemakkelijk maar wat later op de avond pakte ze de danspasjes goed op.. We wisten dat het een keer ging komen maar de mannen moesten ook de dansvloer op. De muziek was eigenlijk niet om aan te horen met een behoorlijk onregelmatig ritme. Maar uit het niets kwam er een wat bekender nummer uit de boxen waar we in ieder geval iets konden laten zien van onze dans kwaliteiten. Een geslaagde avond toch wel vermoeiend dus tijd om te gaan slapen.
De volgende dag vertrokken we naar de hoofdstad van Mauritanië. Tijdens de reis hebben we schitterende vlaktes van zand gezien. Vooral heel veel woestijn! Vaak aangehouden door vaste politieposten maar omdat we onder begeleiding reden mochten we bijna elke keer gelijk doorrijden. We zitten nu in een soort hostel waar we met 10 man op 1 kamer slapen. Tijdens het eten werd er op de pooltafel een half schaap geserveerd met rijst. Niet echt smakelijk op het eerste gezicht maar wanneer je het in je mond stopte was het heerlijk. Morgen gaan we de Visums regelen voor Senegal om uiteindelijk donderdag de grens over te steken. Morgen eerst voor de verandering weer een keer uitslapen.
Adiossss! Gr. Team africare, Sven van de Pol, Robert Vinke, Zenzel Broweleit en Mathijs van Heemst
’s Ochtends ondanks de rustdag toch redelijk vroeg uit de veren. Vandaag zouden we een autovakschool gaan bezoeken. We hadden tot nu toe vrij weinig van de bewoonde wereld van Mauritanië gezien dus we waren erg nieuwsgierig hoe de dorpen en steden eruit zouden zien. Tot nu toe hadden we alleen de blokhutten en de tenten langs de weg gezien. In Konvooi weer en onder begeleiding van het leger, op naar de stad! Eigenlijk weet niemand de naam van de stad waar we geweest waren. Op de Iphone is er ook maar één plaats te vinden in Mauritanië en dat is de hoofdstad.
Na 80 km rijden kwamen we aan in de stad. Het zag er allemaal heel erg arm uit en iedereen keek verbaasd op toen wij langs kwamen rijden. We reden met 19 auto’s en voor en achter begeleiding van het leger. Grote Jeeps, busjes, brandweerbussen bijna allemaal vol met stikkers geplakt, dat valt wel op.. Maar goed, eenmaal aangekomen bij de autovakschool werden we daar met open armen ontvangen. Onze legerbegeleiding bleef voor de school wachten en wij kregen een rondleiding door alle lokalen van de school. Als we eerlijk zijn begon het na 5 lokalen wel een heel klein beetje te vervelen maar het was voor ons erg bijzonder hoe de mensen ons daar ontvingen. Iedereen wil je een hand schudden, met je op de foto of eventjes aan je zitten. De mannen hadden dit wel een stuk minder dan de vrouwen. De vrouwen werden om de 5 seconden eventjes op de schouders getikt voor een leuke foto met de lokale boys. De normaal gesproken blanke vrouwen bij ons in het team hebben daar toch zeker een uur als een tomaat rond gelopen. Zoveel aandacht van al die mannen, daar ga je wel een beetje van blozen. Al met al, een leuke middag en erg bijzonder om te zien hoe ze daar les krijgen. Ze zitten in schoolbanken die op hetzelfde schoolterrein gemaakt worden. Autotechniek, Loodgieters, Meubelmakers allemaal in één.
Na het bezoek aan de school hebben we nog een hapje gegeten en zijn we terug naar het verblijf gegaan. Even acclimatiseren en een hapje eten om ons vervolgens klaar te maken voor het feest ’s avonds. Na het eten kwam Jan Huizinga met het briljante plan om met de Jeeps (4x4) door het dorpje verderop heen te crossen. Dit is een Sahara dorp wat vooral uit zand en hier en daar een huis (Huizen zijn nog steeds hutjes of een klein vierkant van steen met een dak). Sven en Mathijs op het dak bij team Patrol, Zenzel bij Jelmer en Raymond op het dak, en ik achterop de truck bij team Pick-up. Let the party begin! Woehoee. Racen door het dorp, door het zand, kinderen die met je mee rennen naast de auto. Wat een geweldige ervaring. Er zijn heel veel gave filmpjes van gemaakt door ons en andere teams. Er werden pennen uitgedeeld en andere presentjes. Achteraf is het best bizar dat ze daar ontzettend gelukkig worden van een pen. Ze kregen met elkaar ruzie voor wie de pen nou eigenlijk was. Ze hielpen ons wel overal mee. Wat ik daar mee bedoel is wanneer er iemand vast kwam te zitten in het zand er ongeveer 20 kinderen achter de auto stonden om de auto te duwen.
Eenmaal terug gekomen bij het verblijf en 10 kilo zwaarder van al het zand wat in je schoenen had gekregen, konden we ons eindelijk klaar maken voor het feest. Onze mooiste kleren aangetrokken die we al 3 dagen aan hadden, tandjes gepoetst, haartjes met zand een beetje de goede kant op geborsteld, ik zeg; ready to party!
We waren een beetje aan de vroege kant maar er was genoeg water en cola voor heel Mauritanië. Na een tijdje werd het drukker en drukker en kwamen er vrouwen mooi verkleed in een gewaad met allemaal kleuren. Een paar jongens uit de andere groepen hadden wat traditionele kleding op de kop getikt in Marokko en paste hier mooi in het plaatje wat de Mauritaanse mannen droegen. Na wat traditionele danspasjes kwamen ook de vrouwen van Go for Africa verkleed in gewaad binnen. Zag er allemaal heel leuk uit maar die moesten ook mee dansen! In het begin wat ongemakkelijk maar wat later op de avond pakte ze de danspasjes goed op.. We wisten dat het een keer ging komen maar de mannen moesten ook de dansvloer op. De muziek was eigenlijk niet om aan te horen met een behoorlijk onregelmatig ritme. Maar uit het niets kwam er een wat bekender nummer uit de boxen waar we in ieder geval iets konden laten zien van onze dans kwaliteiten. Een geslaagde avond toch wel vermoeiend dus tijd om te gaan slapen.
De volgende dag vertrokken we naar de hoofdstad van Mauritanië. Tijdens de reis hebben we schitterende vlaktes van zand gezien. Vooral heel veel woestijn! Vaak aangehouden door vaste politieposten maar omdat we onder begeleiding reden mochten we bijna elke keer gelijk doorrijden. We zitten nu in een soort hostel waar we met 10 man op 1 kamer slapen. Tijdens het eten werd er op de pooltafel een half schaap geserveerd met rijst. Niet echt smakelijk op het eerste gezicht maar wanneer je het in je mond stopte was het heerlijk. Morgen gaan we de Visums regelen voor Senegal om uiteindelijk donderdag de grens over te steken. Morgen eerst voor de verandering weer een keer uitslapen.
Adiossss! Gr. Team africare, Sven van de Pol, Robert Vinke, Zenzel Broweleit en Mathijs van Heemst
-
19 Februari 2014 - 07:35
Peter :
Hi manne
Ik zou jullie ervaringen maar gaan uitgeven
want in boekvorm is er misschien best wel
belangstelling. Echt leuk om jullie te volgen
Gr Peter -
19 Februari 2014 - 10:27
Oma Slijkhuis:
Iedere keer weer een genoegen om te lezen en wat wordt er leuk verteld , jullie vergeten die reis nooit meer , ik hoorde van mn vriendinnen dat ze via mijn faceboek mee lezen ik heb dus niets te vertellen aan hun over mn kleinzoon en z,n vrienden goeie reis verder en tot een nieuwe mail doeiiiiiiiiii xxx -
19 Februari 2014 - 18:05
Els:
Wat is het toch spannend om jullie belevenissen te volgen! Dit maak je niet vaak mee dus geniet er enorm van en wij samen met jullie, dat maakt het heel speciaal.
Succes de komende weken! Gert en Els -
19 Februari 2014 - 19:49
Henk En Marleen :
Hallo allemaal. Wat heerlijk toch dat we jullie reis digitaal mee kunnen maken. Wat een ervaringen zo in een paar weken tijd. Goede reis verder en tot het volgende verslag.
-
20 Februari 2014 - 13:43
Johan En Wanda:
Wat een mooie verhalen. Het straalt ervan af dat jullie het grandioos naar jullie zin hebben.
Een ervaring om nooit te vergeten. We kijken al weer uit naar een nieuw verslag.
Tot horens. -
20 Februari 2014 - 17:04
Thea:
Zo jongens ik heb weer lekker genoten van jullie verslag,
super wat jullie allemaal mee maken, geniet van alles,
Suc6 xxx -
20 Februari 2014 - 17:54
Meindert En Gerda :
Hallo Mannen
Gaaf om te volgen de reis van jullie we blijven lekker op de hoogte geniet er van en doe
geen dingen die wij ook niet zouden doen.
Veel plezier van ons one Life Live it
Groet
Gerda en Meindert
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
