team africare dag 7 maart tot 24 maart

Team africare Dag 7 maart tot 24 maart,

Er zijn een hoop leuke dingen gebeurd de afgelopen tijd. Misschien te veel waardoor er ook iets mis moest gaan. Na een lekker dagje strand probeerde Zenzel een onmogelijk trucje met de bal te doen en ging daardoor door z’n enkel. Eerst dachten we dat die zich aanstelde maar al snel werd de enkel zo dik als een skippybal. Dit was volgens ons foute boel en moesten we maar op zoek gaan naar een ziekenhuis. Na gehoord te hebben dat die ziekenhuizen hier niet heel goed zijn moesten we er toch maar aan gaan geloven. Dichts bij zijnde was 15 minuten rijden van onze verblijfsplaats. Daar aangekomen was meteen duidelijk dat ze een grote spuit in z’n voet wilde stoppen zodat het vocht eruit zou lopen. En natuurlijk wilde ze hem vol proppen met zware pijnstillers. Het enige wat we wilde waren krukken maar dat was dan weer niet mogelijk. De volgende ochtend zijn Zenzel en Sven op pad gegaan om alsnog ergens krukken te fixen. De eerste beste apotheek zijn we naar binnen gegaan en ook daar was het weer niet mogelijk om krukken te krijgen. Gelukkig was er iemand zo vriendelijk om met ons mee te gaan naar het grote ziekenhuis in Serekunda. Lamin wees ons de weg en zorgde ervoor dat we na 50 dalasis (€1) als eerste aan de beurt waren. Raar gevoel om daar als enige blanke rond te lopen en ook nog eens voorrang krijgt. Lamin vertelde ons dat we moesten overdrijven omdat we anders geen krukken zouden krijgen. Dus Sven en Lamin, Zenzel tussen z’n schouders genomen en hem dragend naar de dokter gebracht. Nadat de dokter 1 minuut had gekeken wilde hij gelijk röntgenfoto’s laten maken waar we natuurlijk voor moesten betalen. Naast de verhuisdozen, oude slippers en dode kakkerlakken op de grond stond ineens een röntgenapparaat. Voordat Zenzel moest lachen voor de foto waren ze al genomen. Bescherming? Nooit van gehoord. €8,- lichter en we mochten weer terug naar de dokter, deze keer niet tillend maar in een rolstoel. Eenmaal bij de dokter aangekomen lagen de foto’s nog te drogen in de zon aan een waslijn. Lamin heeft verder onderhandeld met de dokter en gezegd dat we alleen maar krukken wilde hebben. Anderhalf uur later waren de krukken uit de kast getoverd. Zenzel was weer helemaal blij. Advies van de dokter was dat Zenzel rustig aan moest doen……….. Maar daar had Zenzel niet zo’n behoeften aan en vlogen de krukken door de discotheken heen.

Lamin nodigde ons uit om een keer bij hem te komen eten en samen met hem naar de krokodillenpoel te gaan. Het was een van de warmste dagen tot nu toe (42 graden) dus besloten we om op tijd Lamin op te halen zodat we rond een uur of 15.00 andere dingen konden doen. Krokodillenpoel was erg leuk om te zien, krokodillen aangeraakt, krokodillentand gekocht en de grootste boom in de omgeving bewonderd. Op naar de Afrikaanse lunch! Bij hem thuis gekomen roken we de overheerlijke aroma’s door de hele kamer. Na een hartelijk ontvangst en iedereen een handje gegeven te hebben hadden ze eten klaargemaakt voor een heel weeshuis.. Alsjeblieft, dit is voor jullie. Goede pan Afrikaanse rijst met 3 verschillende soorten vis en groenten waarvan we nog steeds niet weten wat het nou eigenlijk was. Maar het was alsof een engeltje over je tong aan het pissen is. Wij hadden dit ervaren als een ontzettend leuke dag en ook een dag waar we de Gambiaanse cultuur beter hebben leren kennen.

Doordeweeks zijn we hard aan het werk op onze stage. Na alles doorgesproken te hebben met het management zijn we daadwerkelijk begonnen met het uitvoeren van verschillende kleine projecten. Onder andere hebben we besproken dat er geschilderd moet worden, schoongemaakt, opgeruimd, nieuwe inrichting etc. Dit zijn dingen die zij zelf kunnen doen met sturing van ons. Wat we zelf graag wilde zien is een klaslokaal binnen in het bedrijf. Zo dat ze ’s ochtends kunnen bespreken wat ze die dag gaan doen en daarop het lesmateriaal op aan passen. We hebben computers geïnstalleerd met digitaal lesmateriaal er is een beamer aangeschaft en er zijn schoolborden en stoelen geplaats in de oude spuiterij die niet meer wordt gebruikt. Op de beamer na kwam dit allemaal uit de meegekomen containers uit Nederland. Ze stellen het zo op prijs dat ze een Go for Africa logo op de voorkant van het bedrijf willen naast hun eigen logo. Ook staat het logo inmiddels op het briefpapier van het bedrijf. Deze week zijn er een hoop onderdelen binnen gekomen zodat we eindelijk een klein magazijn kunnen creëren. Erg leuk om het allemaal te zien veranderen. Verder zijn we een plan aan het schrijven voor het bedrijf. In dit plan staat hoe een Nederlandse garage te werk gaat en vooral hoe ze moeten omgaan met hun klanten. Er zit zoals wij gemerkt hebben geen structuur in dit bedrijf en wij proberen in de tijd dat we er zijn hier verandering in te brengen.

Afgelopen weekend zijn we met onze vriend Lamin naar de Serekunda markt geweest. Het werd ons al snel duidelijk dat het een goed plan was dat we hem mee hadden genomen. Gigantische drukte overal waar je kijkt.. Iedereen trekt aan je shirt en probeert je dingen te verkopen ook al ben je bij een andere kraam. Een grote chaos. Uiteraard zijn wij verkopers heer en meester in het afdingen van goederen die we aanschaffen. Maar zonder Lamin hadden we nooit de bodem prijs kunnen krijgen. Dat werd hem niet in dank afgenomen als Gambiaan maar daar zat hij totaal niet mee. Hij vertelde iedereen daar dat we bij hem thuis woonde en hier voor het goede doel zijn. We zagen dat de mensen bij de kraampjes het erg jammer vonden als Lamin begon te onderhandelen met hun. Ze probeerde van ons een prijs te krijgen maar Lamin haakte elke keer op het juiste moment in. Als iets normaal €10,- kost en ze zien dat je blank bent kost het in één keer €20,-. Je kan dan afdingen naar ongeveer €5,-. Na de markt zijn we met hem mee gereden naar zijn woonplaats en hebben we in de plaatselijke bioscoop Engels voetbal gekeken. De bioscoop was een verlaten hal met 2 beamers waarvan er 1 gekoeld werd door een ventilator en het beeld was zo scherp dat je de bal en de spelers bijna niet kon onderscheiden. Wanneer er gescoord werd sprongen de mensen letterlijk op de houten banken en renden naar voren en naar achteren van de hal. Zo uitbundig alsof je in het stadion zit. ’s Avonds zijn we uiteten geweest met Lamin als bedankje van de leuke dag.

Wij gaan nog 3 weken genieten van The Gambia, Tot het volgende verslag!

Adios Amigo’s

Team africare, Sven van de Pol, Robert Vinke, Zenzel Broweleit en Mathijs van Heemst.