25 februari tot 6 maart

Team africare 25 februari tot 6 maart

Doordat het erg druk is geweest de afgelopen dagen hebben we geen tijd gehad om een verslag te schrijven. Daardoor worden al deze dagen in één verslag geschreven.

Na het warme onthaal moesten we de dag erop een presentatie geven over onze reis en onze belevingen tot nu toe. Uiteraard in het Engels. Hierna werden de meeste groepen voorgesteld aan de mensen waarbij ze stage gaan lopen. Voor ons was het wat onduidelijk omdat wij in eerste instantie in Keruwan stage gingen lopen. Helaas waren de voorzieningen in Keruwan dusdanig slecht dat we onmogelijk daar een hele week konden verblijven. Niet direct onderdak, geen sanitair en vrijwel niets in de buurt waar je wat kan eten. Na de presentatie hebben we een autotechniek school bezocht. Deze school is van dezelfde organisatie als de school in Keruwan. Erg interessant allemaal om te zien hoe ze hier les krijgen. Het wordt allemaal gesteund door GFA en dat was in deze school ook goed terug te zien.

’s Avonds zijn we Senegambia in geweest. Dit kwam totaal niet overeen met het beeld wat we van Gambia in ons hoofd hadden. Onwijs veel toeristen waar je buiten dat wel gezellig kan stappen. Zaterdag stond een potje voetbal op het programma. Team Holland tegen Team Gambia… Laten we zeggen dat we niet gewend zijn om met 30 graden te voetballen op een heuvelachtig veld met hier en daar een steen. De einduitslag was 2-0 voor Gambia. Dit klinkt niet zo veel maar we hadden een donkere versie van Olivier Khan op doel die er zeker 10 uit gehouden heeft. De snelheid en de techniek van onze tegenstander, ondanks het heuvelachtige veld, heeft ons de das om gedaan. Zondag hebben we een relax dagje gehad wat onder andere bestond uit kleren wassen en een badminton toernooitje.

Maandag zijn we op zoek gegaan naar een stageplaats. Jan is langs wat oude contacten gegaan in Gambia en vond vrijwel direct een stage plaats voor ons. In de buurt van Senegambia staat een garage genaamd The Winners Group. Hier hebben wij een gesprek gehad met de twee directeuren van het bedrijf. Uiteraard begeleide Jan ons. Na het gesprek was het duidelijk dat we daar zeker aan de slag konden om het bedrijf te reorganiseren. We hebben een lijst gemaakt met de veranderingen die we willen aanbrengen en laten goedkeuren door de bedrijfsleider. We kunnen aan de slag! Ineens kregen we onverwacht bezoek van de broer van de president. Hij is de ambassadeur van Katar. Als mede eigenaar komt hij zo nu en dan even langs met zijn bolide van (in Nederland)een kleine €200.000,-. Een hele dikke BMW 7-serie met alles er op en eraan, inclusief 22’’ chromen wielen wat het meteen benoemd tot de duurste pooierbak van Gambia. Aangenaam kennis te maken! Na een kort gesprek en natuurkijk even met hem op de foto vertrok de man weer en gingen wij verder met ons doel! Meteen viel ons op dat zeker de helft van het personeel niks aan het doen was terwijl de werkplaats er rampzalig uitzag. Ze zijn begonnen met schoonmaken, opruimen en alle gereedschappen sorteren. Wij zijn naar de container van GFA gereden om daar nieuwe bureaus en computers te halen. Hier waren ze ongelofelijk blij mee! Het pand wordt geschilderd, de bruggen krijgen onderhoud en een likje verf en zo zijn er nog een aantal processen aan de gang die wij in goede banen moeten lijden. Moeilijk, maar wel een hele gave uitdaging!

Dinsdag wilde Mathijs en Robert toch graag de school in Keruwan bezoeken. Dit wilde we eigenlijk zo graag zien dat we de in totaal 11 uur durende reis ervoor over hadden. 2 gidsen en medewerkers van de school gingen met ons mee, Jallo en Allesandro. De wekker ging om 6 uur en de reis kon beginnen. Op de weg staan ontzettend veel politie controles maar zodra ze de stikker van Go for Africa zien mag je direct doorrijden. We moesten wel erg opschieten om daar op tijd te zijn dus begon Allesandro maar het liedje te zingen ‘’ I believe I can fly’’. De goede snelwegen en de Transit gaven je het gevoel dat je elk moment kon gaan opstijgen. Na 5 uur genoten te hebben van de natuur van Gambia waren we aangekomen bij de school in Keruwan. Dit zag er zo verlaten uit dat we hier met z’n viertjes nooit een verschil hadden kunnen maken. Daar hebben wij simpelweg de kennis en de mankracht niet voor. De school zijn ze al sinds 2006 aan het opbouwen maar er is geen geld meer om het af te maken. Wat GFA hierin kan betekenen is nog even onduidelijk maar we hebben een goede inventarisatie gemaakt met foto’s en filmpjes. Dit voor mogelijke stageprojecten voor het volgende jaar. Het was eigenlijk wel prettig om het echte Afrika te zien aangezien we de afgelopen dagen alleen maar toeristen hadden gezien. Het is voor ons duidelijk dat hier zeker wat moet gebeuren qua onderwijs. Hoe verder je het binnenland in gaat hoe mooier het landschap wordt maar hoe armer de bevolking is. De stiefmoeder van Allesandro woonde in een dorp waar we langs reden en die wilde hij graag bezoeken. We kwamen aan in een echt Gambiaans dorp en Mathijs en Robert werden begroet met Tubab, Tubab, wat betekende witte mensen.. Wel grappig om het allemaal te zien! Op de terugweg stelde Jallo voor om te gaan lunchen bij zijn vrouw. Zijn vrouw woont ongeveer 100km bij hem vandaan en dus was het voor hem leuk om haar weer te zien. Hier kwamen we weer aan in een typisch Afrikaans dorp. De Stamhoofden zaten met zijn drieën in het midden van het dorp ons op te wachten. Na een hartelijk welkom liepen we een straatje (zandstraat uiteraard) in en gingen we bij een huisje naar binnen. Hier stond een heerlijke pan met rijst en vis voor ons klaar. Deze pan hadden we met 4 volwassen gasten op onze knietjes uitgelepeld. Na een gebed van het stamhoofd vertrokken we weer terug richting het thuisfront. Was een erg leuke dag met onze 2 gidsen.

Donderdag zijn Zenzel en Mathijs naar een plek geweest in Gambia waar ze stenen vermalen. Dit klinkt niet zo spannend maar als je daar aankomt zie je toch wel dat je in Afrika bent. Heel veel kinderen die op hun knieën stukken steen fijn aan het hakken zijn met een hamer. Slecht gebit, gescheurde kleren, kortom erg armoedig. Deze mensen hebben geen geld om naar school te gaan dus vandaar dat ze dit werk verrichten om toch nog iets van inkomen te hebben. Een heel bizar verschil ten opzichte van Senegambia wat op een half uur rijden ligt.
Uiteindelijk allemaal terug bij de garage waar we werkzaam zijn. Iedereen was goed aan het werk en we leren de mensen steeds beter kennen. Iedereen waardeert het enorm dat we er zijn en we proberen er het beste van te maken. Uiteindelijk is het de bedoeling dat de garage in der mate staat is dat er training gegeven worden aan de docenten van scholen in de buurt. Ook leerlingen zijn natuurlijk van harte welkom. Hopelijk kunnen volgend jaar alle auto’s van Go For Africa daar in onderhoud!
Tot zo ver Adiosss Amigo’s

Mvg, Team africare, Sven van de Pol, Robert Vinke, Zenzel Broweleit en Mathijs van Heemst.