dag 18,19 & 20, 19, 20 en 21 februar
Door: Team africare
Blijf op de hoogte en volg Africare
23 Februari 2014 | Senegal, Kaolack
Team africare dag 18,19 & 20, 19, 20 en 21 februari
Na een nachtje te hebben geslapen in de hoofdstad van Mauritanië moesten we de visums gaan regelen voor Senegal. Groep voor groep naar de Senegalese ambassade om goedkeuring te krijgen. Nadat de eerste groep was geweest werd al duidelijk dat dit weer een lange dag ging worden.. De visums waren in Nederland al aangevraagd maar willekeurig werden ze wel of niet goedgekeurd. Waarom dit zo was weten we niet. Eenmaal aangekomen bij de ambassade met je paspoort, pasfoto’s en de brieven die we van Jan Huizinga hadden gekregen moesten we in de wachtruimte gaan zitten. Uit verveling van al het wachten gingen we maar handstanden en radslagen proberen tegen de muur. Hoeveel mensen kunnen nou zeggen dat ze dat bij de Senegalese ambassade een handstand tegen de muur gedaan hebben. Uiteindelijk waren Sven, Zenzel en Mathijs goedgekeurd en Robert afgekeurd. De knapste van de 4 wilde ze graag nog een keer terug zien. Per twee konden we naar binnen en werd duidelijk waarom we hier zo lang moesten wachten. Ook hier hadden ze geen haast, ze waren zeker niet van plan om een tandje harder te lopen.
Robert moest om 3 uur terug komen want dan zou de ambassadeur van Senegal een handtekening zetten voor zijn visum. Gelukkig hadden we uiteindelijk allemaal een visum en waren we klaar voor de overtocht naar Senegal. Niet iedereen kreeg meteen een visum. Er bleef een kleine groep achter die de volgende dag hun visum moesten ophalen. ’s Avonds geen technisch hoogstandje van de kok dus zijn we lekker naar een pizzeria gegaan. Gelukkig ’s avonds wel een technisch hoogstandje van Arjen Robben want daar konden we vervolgens blijven hangen om Champions league te kijken.
De volgende ochtend om 5 uur uit de veren om weer te vertrekken. Tot ziens Mauritanië, say hello to Senegal. We gingen er vanuit dat het weer een dag zou worden waarin we veel moesten wachten. 100 km voor de grens van Mauritanië werd in het bakkie omgeroepen dat we maar een (klein) stukje off road zouden gaan. Jan vertelde dat we door een natuurprak zouden rijden waar we speciale vogels, everzwijnen (Bushpigs A.K.A. Poemba’s) en flamingo’s zouden zien. Het eerste half uur was fantastisch en ons beestje deed het perfect. We zagen alleen maar geiten en koeien… We hadden wel meteen het gevoel dat we nu echt in Afrika zitten. Langzamerhand werd het gebied steeds mooier maar de weg steeds beroerder. We begrepen nu waarom het een natuurpark was. De dieren kwamen tevoorschijn en everzwijnen met jongen staken over en de flamingo’s vlogen om je oren. Het was zeker niet vervelend om maar 20 km per uur te rijden.
Na de zware maar indrukwekkende tocht zagen we eindelijk iets wat op een grensovergang leek. Jan Huizinga moest wel eerst de douaniers wakker maken want die lagen met z’n drieën te tukken. Het wachten was begonnen. Na een uur konden we al doorrijden! Weer heel even in ‘’niemandsland nummer 2’’ (wat niet zo heftig is als niemandsland nummer 1) maar de Senegalese grens overgang was in zicht. Eenmaal aangekomen en de paspoorten ingeleverd te hebben was het wachten weer begonnen. Zeker 4 en een half uur later en 1000x te hebben gehoord van kinderen; Monsieur, Styllo s’il vous plait. Ons Frans is belachelijk slecht dus sorry voor de schrijffouten. Na ongeveer 20 pennen te hebben weggegeven aan dezelfde kinderen vonden we het wel leuk geweest. Van de grensovergang naar onze eindbestemming was het nog 40 km. Elke kilometer hebben we volop genoten van het land Senegal. Ons biertje kwam met de kilometer dichterbij. Uiteindelijk waren we er dan; DE Zebrabar.. Wat een paradijsje, palmbomen, zon, strand, zee, schitterende sterrenhemel en niet te vergeten ons biertje.
Zonder de bus uit te pakken zijn we letterlijk naar de bar toegerend. Hier genoten van een 0,63 CL alcoholische versnapering. Wetende dat dit zeker niet de laatste zal worden van vandaag en morgen. Na een biertje te hebben gedaan konden onze spullen bij de tropische bungalow van de vrouwen uit ons team leggen. Om de kosten wat te besparen en de gezelligheid hoog te houden bleven we er ook maar slapen. Na het afrikaanse eten zijn we begonnen met Zenzels verjaardag vieren. De dag erop hadden we tenslotte een rustdag dus dit was een geschikt moment. Wij kunnen jullie vertellen dat we deze rustdag heel erg nodig hadden.. Niet van de reis maar van Zenzels verjaardag. Wat een top avond op een toplocatie. De drankjes waren op rekening waar we tot nu toe nog geen inzicht in hebben. Maar het was erg gezellig, onze eigen Erik A.K.A. Guus Meeuwis van team Patrol gaf nog een heerlijk mini concertje weg op het balkon boven de bar van de Zebra bar. ‘Het is een nacht die je normaal alleen in films ziet’’ was een erg toepasselijke tekst!
Heerlijk uitgeslapen de volgende dag, omeletje als ontbijt en een frisse duik als douche. Beter kan het niet. Daarna met z’n allen op het strand gebeachbald, gezwommen, gegeten en een boottochtje over de lagune. Na de boottocht ons beestje verzorgd want die heeft het erg zwaar gehad de vorige dag. ’s Avonds een Bbq gehad op de zebra bar waar nu nog steeds bomvol van zitten. Wat verrukkelijk was dat. Dit schrijvende aan een biertje aan de bar van de Zebrabar zeggen wij;
Adiosssss Amigo’s tot het volgende avontuur!
Gr team africare, Sven van de Pol, Robert Vinke, Mathijs van Heemst, Zenzel Broweleit.
Na een nachtje te hebben geslapen in de hoofdstad van Mauritanië moesten we de visums gaan regelen voor Senegal. Groep voor groep naar de Senegalese ambassade om goedkeuring te krijgen. Nadat de eerste groep was geweest werd al duidelijk dat dit weer een lange dag ging worden.. De visums waren in Nederland al aangevraagd maar willekeurig werden ze wel of niet goedgekeurd. Waarom dit zo was weten we niet. Eenmaal aangekomen bij de ambassade met je paspoort, pasfoto’s en de brieven die we van Jan Huizinga hadden gekregen moesten we in de wachtruimte gaan zitten. Uit verveling van al het wachten gingen we maar handstanden en radslagen proberen tegen de muur. Hoeveel mensen kunnen nou zeggen dat ze dat bij de Senegalese ambassade een handstand tegen de muur gedaan hebben. Uiteindelijk waren Sven, Zenzel en Mathijs goedgekeurd en Robert afgekeurd. De knapste van de 4 wilde ze graag nog een keer terug zien. Per twee konden we naar binnen en werd duidelijk waarom we hier zo lang moesten wachten. Ook hier hadden ze geen haast, ze waren zeker niet van plan om een tandje harder te lopen.
Robert moest om 3 uur terug komen want dan zou de ambassadeur van Senegal een handtekening zetten voor zijn visum. Gelukkig hadden we uiteindelijk allemaal een visum en waren we klaar voor de overtocht naar Senegal. Niet iedereen kreeg meteen een visum. Er bleef een kleine groep achter die de volgende dag hun visum moesten ophalen. ’s Avonds geen technisch hoogstandje van de kok dus zijn we lekker naar een pizzeria gegaan. Gelukkig ’s avonds wel een technisch hoogstandje van Arjen Robben want daar konden we vervolgens blijven hangen om Champions league te kijken.
De volgende ochtend om 5 uur uit de veren om weer te vertrekken. Tot ziens Mauritanië, say hello to Senegal. We gingen er vanuit dat het weer een dag zou worden waarin we veel moesten wachten. 100 km voor de grens van Mauritanië werd in het bakkie omgeroepen dat we maar een (klein) stukje off road zouden gaan. Jan vertelde dat we door een natuurprak zouden rijden waar we speciale vogels, everzwijnen (Bushpigs A.K.A. Poemba’s) en flamingo’s zouden zien. Het eerste half uur was fantastisch en ons beestje deed het perfect. We zagen alleen maar geiten en koeien… We hadden wel meteen het gevoel dat we nu echt in Afrika zitten. Langzamerhand werd het gebied steeds mooier maar de weg steeds beroerder. We begrepen nu waarom het een natuurpark was. De dieren kwamen tevoorschijn en everzwijnen met jongen staken over en de flamingo’s vlogen om je oren. Het was zeker niet vervelend om maar 20 km per uur te rijden.
Na de zware maar indrukwekkende tocht zagen we eindelijk iets wat op een grensovergang leek. Jan Huizinga moest wel eerst de douaniers wakker maken want die lagen met z’n drieën te tukken. Het wachten was begonnen. Na een uur konden we al doorrijden! Weer heel even in ‘’niemandsland nummer 2’’ (wat niet zo heftig is als niemandsland nummer 1) maar de Senegalese grens overgang was in zicht. Eenmaal aangekomen en de paspoorten ingeleverd te hebben was het wachten weer begonnen. Zeker 4 en een half uur later en 1000x te hebben gehoord van kinderen; Monsieur, Styllo s’il vous plait. Ons Frans is belachelijk slecht dus sorry voor de schrijffouten. Na ongeveer 20 pennen te hebben weggegeven aan dezelfde kinderen vonden we het wel leuk geweest. Van de grensovergang naar onze eindbestemming was het nog 40 km. Elke kilometer hebben we volop genoten van het land Senegal. Ons biertje kwam met de kilometer dichterbij. Uiteindelijk waren we er dan; DE Zebrabar.. Wat een paradijsje, palmbomen, zon, strand, zee, schitterende sterrenhemel en niet te vergeten ons biertje.
Zonder de bus uit te pakken zijn we letterlijk naar de bar toegerend. Hier genoten van een 0,63 CL alcoholische versnapering. Wetende dat dit zeker niet de laatste zal worden van vandaag en morgen. Na een biertje te hebben gedaan konden onze spullen bij de tropische bungalow van de vrouwen uit ons team leggen. Om de kosten wat te besparen en de gezelligheid hoog te houden bleven we er ook maar slapen. Na het afrikaanse eten zijn we begonnen met Zenzels verjaardag vieren. De dag erop hadden we tenslotte een rustdag dus dit was een geschikt moment. Wij kunnen jullie vertellen dat we deze rustdag heel erg nodig hadden.. Niet van de reis maar van Zenzels verjaardag. Wat een top avond op een toplocatie. De drankjes waren op rekening waar we tot nu toe nog geen inzicht in hebben. Maar het was erg gezellig, onze eigen Erik A.K.A. Guus Meeuwis van team Patrol gaf nog een heerlijk mini concertje weg op het balkon boven de bar van de Zebra bar. ‘Het is een nacht die je normaal alleen in films ziet’’ was een erg toepasselijke tekst!
Heerlijk uitgeslapen de volgende dag, omeletje als ontbijt en een frisse duik als douche. Beter kan het niet. Daarna met z’n allen op het strand gebeachbald, gezwommen, gegeten en een boottochtje over de lagune. Na de boottocht ons beestje verzorgd want die heeft het erg zwaar gehad de vorige dag. ’s Avonds een Bbq gehad op de zebra bar waar nu nog steeds bomvol van zitten. Wat verrukkelijk was dat. Dit schrijvende aan een biertje aan de bar van de Zebrabar zeggen wij;
Adiosssss Amigo’s tot het volgende avontuur!
Gr team africare, Sven van de Pol, Robert Vinke, Mathijs van Heemst, Zenzel Broweleit.
-
23 Februari 2014 - 11:51
Bas V.d.Gijze:
Matthijs en Robert, zo te lezen redden jullie het wel, nog veel reisplezier, gr Bas -
23 Februari 2014 - 12:57
Henk En Marleen :
Weer een erg leuk verslag. Wat een geweldige ervaringen allemaal. Succes morgen met jullie laatste reisdag -
23 Februari 2014 - 15:17
Frans Slui:
Hallo jongens, hier een berichtje uit Sommelsdijk. Leuk om jullie verhalen te lezen. Succes. Groet, Frans Slui -
23 Februari 2014 - 20:08
Gert Vinke:
Leuk weer wat te lezen van jullie jongens. Jullie redden het wel. Hopen dat jullie beestje het vol blijft houden. Zenzel gefeliciteerd met je verjaardag. Zou zeggen geniet en hou vol.
Gert en Els. -
23 Februari 2014 - 21:26
Cor En Marian:
ha die mathijs en vrienden wat maken jullie toch veel mee op jullie reis.
en wat is het elke keer weer lang wachten voor dat je een grens over kan
je moet er wel wat voor over hebben begrijpen wij maar je moet denken het
is voor het goede doel nou wij hopen dat jullie nog een leuke tijd tegemoed gaan -
24 Februari 2014 - 14:59
Thea:
Suc6 met jullie reis nog een dag en ja dan zijn jullie er,
jammer robert dat jij weer twee keer moest voor je visum.
jongens suc6 verder we wachten weer op een nieuw verslag
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
